dag 11 - van Robe naar Kangaroo Island

We hebben beperkt wifi dus het verslag laat wat langer op zich wachten.

In Robe ontbijten we met overheerlijke homemade muesli, vers fruit, yoghurt en natuurlijk eieren bereid zoals wij het willen. Zo leuk dat de eigenaars van B&B’s er zoveel werk van maken en er zoveel liefde in steken. Gisteren zagen we in hun woonkamer tekeningen van honden hangen waarop Eric vroeg of ze die zelf heeft gemaakt. Een vriend van hun heeft ze gemaakt. We raakten erover aan de praat en nadat Eric zei dat ik ook graag teken was ze gelijk benieuwd of ik wat kon laten zien op een later tijdstip. Zodra we vanmorgen voor het ontbijt binnen kwamen begon ze er over! Echt oprechte interesse.

Als we afscheid nemen vragen ze of we weten dat we linksaf richting Wellington moeten rijden. Wij hebben echt geen idee. Ik heb thuis alle routes uitgestippeld en in de navigatie gezet. Onderweg zien we daadwerkelijk borden richting Wellington en natuurlijk maak ik me gelijk zorgen over onze route. Ik zie al voor me hoe wij aan de compleet verkeerde kant uitkomen. Hier een afslag missen is gelijk flink omrijden. En zie dan nog maar op tijd te komen voor de boot. En een lange rit is het zeker. Om 9 uur vertrekken we vanaf de B&B in Robe. We moeten een half uur voor de boot van 16 uur vertrekt aanwezig zijn. Rond kwart over twee zijn we er. We staan al in de rij als we ons afvragen of deze auto’s wel in de rij staan voor boot van 16:00 uur. Niet dus. Deze mensen hebben de boot van 15 uur. We vragen binnen of wij nog mee kunnen met deze maar helaas, hij is vol. Zo hebben we wel alle tijd om goed te bekijken hoe het laden en lossen van de boot verloopt. Sommige auto’s moeten achteruit de ferry oprijden. Per auto mag alleen de bestuurder in de auto zitten tijdens het op de boot rijden. De andere inzittenden gaan lopend aan boord.

Ik film van bovenaf hoe Eric de auto parkeert. We willen de rest samen van bovenaf bekijken. Alleen parkeert onder ons een veewagen waar schapen in vervoerd zijn. Er komt echt een vreselijke lucht vanaf. Niet te doen. We vluchten naar binnen. De overtocht duurt ongeveer 45 minuten. Dan wordt omgeroepen dat de chauffeurs hun voertuig weer op mogen zoeken. Vanaf de boot is het nog een half uur rijden naar ons logeeradres. Bij de receptie worden we begroet door een klein hondje en de eigenaar Steve. Hij heet ons van harte welkom en vraagt of we een 4-wheel drive hebben. Nee, die hebben we niet. Oh, hoeft geen probleem te zijn. De villa waar wij logeren ligt onder aan het pad. Naar beneden gaat sowieso lukken met onze auto. Naar boven is het alleen belangrijk een aanloop te nemen en flink gas te geven. Hij gaat ons voor op z’n quad. Het gaat inderdaad steil naar beneden. Bovenaan zien we niet eens waar we heen gaan. En dan de villa! Geweldig! Alle ruimtes hebben ramen met zicht op de zee. Op de veranda staat een jacuzzi waar we gebruik van mogen maken. Vanuit Nederland hebben we al aangegeven wat we ’s avonds willen eten. Dat brengt Steve met een half uurtje. Zijn vrouw en hij maken het eten allemaal zelf klaar. We hoeven het zelf alleen maar af te maken. Voor vanavond vooraf spring rolls en als hoofdgerecht heerlijke steaks voor op de BBQ, aardappeltjes en salade. Als toetje brownies met ijs. De brownies moeten even in de magnetron en smaken voortreffelijk. In de koelkast staat een fles rosé van een lokale wijnboer: Dudley (leuk hè Marlies).

Voor het donker wordt lopen we naar het strandje.

Natuurlijk gaan we na het eten in de jacuzzi onder de sterrenhemel met het geluid van de branding.