dag 32 - Fraser Island
16 november 2017 - Fraser Island, Australië
Vandaag staan we lekker bijtijds op: 5:30 uur is het plan. Dan hebben we alle tijd om ons klaar te maken voor een dagje Fraser Island. Maar eerst het ontbijt. We koken voor het eerst van ons leven eieren in een eierenkoker. Morgen doen we ze iets korter. En omdat er nog heel veel taart is nemen we daar ieder een stukje van. Ik heb gisteren al gevraagd aan Cheryl (van de B&B) of de boottocht naar Fraser Island heftig kan zijn. Volgens haar wel en anders de autorit op het eiland zelf wel. Dus ik neem voor de zekerheid een pil in. We pakken onze tassen in en wachten op de oprit tot we opgehaald worden. Mooi op tijd rijdt de hummer het terrein op. John stelt zich aan ons voor en laat ons instappen. We gaan nog 1 ander stel ophalen. Echt een kleine groep dus. We rijden naar de ferry en zien dat die reispil niet nodig was geweest. Het water is hartstikke glad.
Eenmaal op het eiland zijn de wegen heel anders dan op het vaste land. Fraser Island is het grootste zand eiland van de wereld. En daarop groeit dan ook nog een regenwoud, ook uniek. De weg is dus ook van zand. Alleen met een 4WD mag je hier rijden. Eerst rijden we een stukje door het regenwoud en dan gaan we het strand op. Langs de duinen staan verkeersborden met snelheidslimieten. Heel apart. Dit is een snelweg op het strand. We zien een dingo die lekker in de schaduw van een boom gaat liggen. John rijdt met een noodgang. De achterliggende gedachte is om de bussen vol toeristen voor te blijven. Bij het bekende Maheno scheepswrak stappen we uit en waarschuwt John ons nog wel even om voorzichtig te zijn met oversteken.
Ook vliegtuigen landen hier op het strand.
Verder bekijken we nog Eli Creek (hier stroomt zoet water en mogen we pootje baden of wandelen over de board walk) en Lake McKenzie. Dit meer heeft een schitterende blauwe kleur! We mogen zwemmen maar mogen geen zonnebrand opsmeren voor we het water in gaan (dit spoelt gelijk af en maakt het meer minder blauw). We zoeken een plekje in de schaduw en kijken naar de zwemmende mensen.
Overal wordt gewaarschuwd voor de dingo's. Ze mogen niet gevoerd worden en eten doen we op omheind gebied. Dingo's lijken op honden maar het zijn wilde dieren en als ze eenmaal gevoed worden, gaan ze mensen als bron van voedsel zien en kunnen ze aanvallen als ze dat niet snel genoeg krijgen.
We maken een wandeling tussen schitterende hoge bomen. Wat ons betreft had die wandeling wel langer mogen duren. De reisorganisatie heeft alleen te maken met wat wel en niet is toegestaan. Zo mag hij maximaal anderhalf uur bij Lake McKenzie blijven en niet na 15 uur. Op het eiland zijn nog meer meren maar daar mag hij niet heen. Er zijn ook plannen om auto's te verbieden op het eiland en de toeristen via een nog aan te leggen spoorbaan te vervoeren. John heeft daar zo zijn mening over.
's Avonds eten we bij The Wild Lotus, een restaurant in Hervey Bay dat gerund wordt door een Nederlander genaamd Joep. Op zijn 21ste is hij naar Australië gegaan en hij is gebleven. En dan is morgen al onze laatste volle dag in Australië want zaterdag begint ons reis terug naar huis. Het is werkelijk omgevlogen!
Over het omvliegen van die vijf weken denken we duidelijk verschillend :)!
Veel liefs van Gerda en Robbie