11 juni - van Tucson naar Sedona via de Apache Trail

11 juni 2019 - Sedona, Arizona, Verenigde Staten

Onze laatste maaltijd op dit fantastische adres: Tanque Verde Ranch. We genieten nog even van het heerlijke ontbijt met vers fruit en gebakken eieren en hash browns. Dan uitchecken en snel op weg want we hebben een vol programma vandaag. Voordat we de Apache Trail gaan rijden, willen we naar het Pima Air en Space museum. Het is nog vroeg en nu al bloedverzengend heet. Fahrenheit zei ons nooit iets maar alles boven 90 vind ik teveel. En het is nu om half 10 's ochtends al 100 graden. Het museum is enorm groot en heeft vooral buiten heel veel vliegtuigen staan (in de bloedhitte dus). Eric kan daar beter tegen dan ik en hij is dan ook helemaal in z'n element! Ik maak zelf een klein rondje buiten (van schaduw naar schaduw voor zover dat mogelijk is) en dan snel weer terug naar binnen vanwaar ik Eric enthousiast over het terrein heen en weer zie gaan. Leuk om te zien dat hij het zo naar z'n zin heeft. Ondertussen kijk ik op mijn camera naar de foto's die ik inmiddels heb gemaakt. Al scrollend kom ik ineens een foto tegen die ik niet gemaakt heb!! Wat blijkt? Terwijl ik gisteren na het zwemmen onder de douche stond heeft Eric buiten een foto gemaakt van het wespennest dat kennelijk aan de buitenkant van onze kamer werd gemaakt!! Ik wist het! Twee dagen eerder zag ik daar al een enorme wesp naartoe vliegen en niet wegvliegen.

Jammer dat we niet zo heel veel tijd hebben vanwege de lange rit (meer dan 6 uur) die we nog voor de boeg hebben. We drinken nog wat in het museum en de gratis re-fill nemen we mee voor onderweg. Op naar de Apache trail! Een route die oorspronkelijk gebruikt werd door de Apache indianen. 

Het eerste deel dat we rijden is geasfalteerd. Het landschap waar we doorheen rijden is werkelijk schitterend! Bergen, afgronden, cactussen, bloeiende cactussen, water. Echt heel mooi! Het tweede deel is een dirtroad en ook dat is prima te rijden. Het is best rustig op de route. We hebben nergens een tegenligger. En als we dat wel zouden hebben is dat ook geen punt want je kunt best goed vooruit zien wat je tegen gaat komen. Aan het einde van de trail worden we nog getrakteerd op de Roosevelt Dam. Indrukwekkend om te zien. Eindelijk begrijpt ook de navigatie dat we via de dirtroad naar het volgende hotel willen rijden. Toch is de vermoedelijke aankomsttijd tegen 19 uur dus het lijkt ons verstandig om even te bellen om dat door te geven. Dat ze niet ineens onze kamer weggeven aan een ander. We hebben alleen geen bereik maar we hebben nog even en we komen vast voor 18 uur nog wel in de bewoonde wereld terug. Zo af en toe kijk ik even en ja, bereik. Snel bel ik maar dat blijkt iets te snel. Ik krijg kort iemand aan de lijn die vraagt of ik even geduld heb. Nog voor ik wat kan zeggen word ik in de wacht gezet en krijg een kwalitatief zeer slechte versie van Für Elise te horen. De kwaliteit gaat per 100 meter achteruit om vervolgens helemaal te stoppen omdat de verbinding is verbroken. Geen bereik meer. De tweede poging gaat beter. We zijn voor de zekerheid maar even stil gaan staan op een parkeerterrein. Ik krijg een hork van een vrouw aan de lijn die zegt dat ze onze reservering niet kan vinden dus dat we waarschijnlijk bij hun andere locatie moeten zijn. Echt niet! Ik geef het reserveringsnummer erbij en dan kan ze het wel vinden. We gaan eerst nog even wat eten voor we doorrijden naar het hotel en in de buurt zit een heel leuk restaurant: The Buffalo BBQ & Grill. Zo te zien komen hier heel veel locals en de mensen die met tassen vol eten net naar buiten komen zeggen gelijk tegen ons dat het eten erg goed is! Het is toevallig taco Tuesday en daar heb ik wel trek in. Eric neemt vooraf heerlijke kip en als hoofdgerecht een lap vlees. Omdat we erg benieuwd zijn naar het toetje: mud pie, bestellen we die met twee lepels erbij. Lekker!! Dan door naar het hotel. Onderweg worden we middels matrixborden gewaarschuwd voor eventuele blusrook. Vanwege de brand die hier in de omgeving woedt. We zien inderdaad wat rookwolken achter de bergen. Het is al donker als we bij het hotel aan komen en het kan niet missen of bij de receptie treffen we dezelfde hork als die ik aan de telefoon had (tenzij ze hier allemaal zo enorm gezellig zijn). Wat een verschil met het vorige hotel. Maakt niet uit, we lachen er gewoon om. En morgen gaan we heerlijk genieten van de schitterende omgeving waar we onderweg in de schemering al wat van konden zien.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

4 Reacties

  1. Susan:
    12 juni 2019
    Bijzondere reisdag weer, zo'n omgeving vind je hier toch niet! Het is overal op de foto's zo rustig, jullie zitten vast ver van de toeristische route? Geen Indiaan gezien? Gelukkig ook geen spijker! Genieten jullie maar weer van al het moois en lekkers en veel liefs van mam
  2. Carina:
    12 juni 2019
    Wat een verschil zeg. Vriendelijk personeel achter de balie of juist het tegenovergestelde. Dat zou toch eigenlijk niet moeten als je dit werk doet!
    Wederom prachtige foto’s! We zijn benieuwd hoe jullie de omgeving gaan vinden. Geniet er lekker van!
  3. Tom en Shirley:
    12 juni 2019
    Hallo Allebei!!Wat een zalig verhaal weer!!Het is ook zo leuk geschreven waardoor je echt voelt dat je mee reist!En wat een mooie foto's weer zeg!
  4. Maaike:
    13 juni 2019
    Die foto van dat wespennest!!! Gelukkig hoefden jullie daar nadat je dat wist niet meer te overnachten. Jammer dat die vrouw zich zo horkerig gedroeg maar ze klinkt wel als een uitzondering op de rest gelukkig!

    liefs
    Maaike