17 juni - van Monument Valley naar Moab

17 juni 2019 - Moab, Utah, Verenigde Staten

We hebben de wekker op vijf uur gezet. De twilight begint om 5:27 en de zon komt iets voor 6 uur op. Om 3 uur word ik vanzelf wakker en als ik bedenk waar we logeren spring ik gelijk uit bed richting balkon. Even kijken of er nog sterren te zien zijn. Geen ster te zien. Wel wolken. Ik zou nog 2 uur kunnen slapen maar daar komt niets van. Even voor 5 uur zie ik Eric naar het balkon lopen. Gelukkig zijn we allebei op tijd wakker geworden want de wekker stond niet op de goede tijd. Vreemd maar nu gelukkig geen probleem. We stellen onze camera's op met een statief en een gorilla-poot en gaan zelf op een stoeltje erbij zitten. Dit willen we niet missen. Wat een mooi uitzicht. Vanaf ons balkon zien we ook het terras van het restaurant van het hotel. Daar staan ook mensen met statieven. Op een gegeven moment gaan steeds meer van deze mensen over het hekje heen op de stenen ervoor staan. Eigenlijk gewoon heel irritant want zo staan ze net aan de zijkant in ons beeld... Ik hou me in en ga er niets van zeggen. Ik ken mezelf, dat komt er dan weer vreselijk onaardig en stom uit. Maar gelukkig blijken wij niet de enigen die zich storen. Ineens komt een Duitser in korte broek aangesneld en roept in het Duits naar de jongen die al minutenlang op de stenen staat dat hij het uitzicht voor alle mensen in de hotelkamers verruïneert. De jongen gaat naar achteren. Ik moet me echt beheersen om niet te gaan applaudisseren. Even later komt de vrouw van de Duitser ook nog even aangelopen om de jongen helemaal terug te laten gaan het terras op. Wij zijn er blij mee en nemen ons voor het stel te bedanken als we ze vanochtend nog ergens treffen maar helaas zien we ze niet.

Na de zonsopkomst is het tijd voor het ontbijt in het restaurant met hetzelfde mooie uitzicht. Echt heel bijzonder. We ruimen de hotelkamer leeg en gaan nog even naar het souvenirwinkeltje. Ik vraag (op aanraden van Eric) of ze hier ook een stempel hebben voor in m'n paspoort en die hebben ze! Ze hebben in elk National Park ook stickers van het betreffende park voor in het boekje. Die koop ik ook. En ze hebben ook een hele grote bak met mooie edelstenen. Ik kies een gele 'tiger eye' uit en laat Eric de stempel in mijn boekje zetten (ik kan dat soort dingen altijd alleen maar hinderlijk scheef doen).

Tijd om op pad te gaan! Ons plan is om onderweg naar Moab naar Canyonlands, The Needles te gaan. Eerst hebben we nog schitterend uitzicht op Monument Valley om vervolgens opnieuw het landschap te zien veranderen. We komen langs de Mexican Hat waar we natuurlijk een foto van maken. En dan ligt er een lange weg (34 mijl) voor ons om Canyonlands te bereiken. In de verte zien we een donkere wolk hangen. Het zal toch wel droog blijven??? Nog voor het begint te regenen zien we een gigantische bliksemschicht in het veld slaan! In de auto zijn we veilig toch? We besluiten gewoon door te rijden. Bij het Visitor Center kunnen ze ons vast vertellen wat wel en niet verstandig is. We komen gelijk al langs een eerste bezienswaardigheid: Newspaper Rock. Hier zijn rotstekeningen gevonden. Heel knap gedaan en ik vind de afbeeldingen ook wel iets grappigs hebben. Zo knap hoe ze dat zo gedetailleerd hebben gemaakt. En zo jammer dat andere mensen daar dan ook nog dingen bij gaan schrijven.

Voor we bij de slagboom komen om de nationale parken pas te laten zien is het alweer droog en zelfs zonnig. Het meisje in het hokje wil naast de pas ook een ID zien. Als ze ziet dat we uit Nederland komen vertelt ze dat ze zelf een paar maanden in Heerhugowaard heeft gewoond (nare plaatsnaam om uit te spreken voor iemand uit Amerika). We gaan verder naar het Visitor Center en ook hier is een sticker en een stempel voor in m'n paspoort. We vragen informatie over te lopen routes en de ranger raadt ons aan om naar de Elephant Hill te rijden (een niet-geasfalteerde weg) en dan naar Chesler Park Viewpoint te lopen. Ook moeten wij als Nederlanders zeker een blik werpen op de Wooden Shoe Arch. Dan moeten wij maar zeggen of het lijkt, haha. Helaas is de wandeling er een van 3-4 uur en zoveel tijd hebben we jammer genoeg niet... Echt heel jammer want Pam, je hebt helemaal gelijk: wat een SCHITTEREND park is dit!! De weg naar Elephant Hill is een smalle weg met af en toe onoverzichtelijke bochten. Het maakt het spannend maar op een leuke manier. Wat een mooi landschap. Na iedere bocht ziet het er weer anders uit. We parkeren de auto en besluiten in ieder geval een klein stukje van de hike te doen. Dat begint gelijk al spectaculair met een flinke klim. We zijn blij met onze goeie wandelschoenen. Volgens Eric plakt hij als een vlieg vast aan de ondergrond. Op dit terrein is dat ideaal. Wat zouden we graag meer tijd gehad hebben om de hele wandeling te doen. Het is zo afwisselend en we lopen nog niet eens 1 van de 10 km. Wat we zien vinden we eigenlijk nog veel mooier dan wat we in Sedona zagen! Na de sterk ingekorte wandeling rijden we nog de scenic drive in het park. Ook ontzettend mooi. We zien rotsformaties die ons doen denken aan grote paddenstoelen qua vorm. Uiteraard nemen we ook een kijkje bij de Wooden Shoe Arch. En zo af en toe zien we onderweg The Needles aan de horizon. Indrukwekkend.

Helaas tijd om door te gaan naar het hotel. We moeten de 35 mijl lange weg weer helemaal terug rijden naar de autoweg en daar hangt nog steeds een donkere wolk. Eenmaal terug op de autoweg wil ik alvast wat spullen die nog los in de auto liggen in m'n rugtas doen. Ook het papieren zakje met mijn leuke edelsteen. Ik haal hem uit het zakje en onhandig als ik ben laat ik hem vallen. Niet meer terug te vinden. Eric zegt nog: wacht nou tot we er zijn, straks ga je nog over je nek. Maar ik moet en zal die steen terug vinden. Half ondersteboven, achterstevoren en wat nog meer, niet te vinden. Misschien in de rails van m'n stoel. Net een hobbel in de weg, lekker met m'n vinger langs een moer. Zucht... En nog steeds m'n steentje niet terug. En de pleisters zitten in de koffer. Eenmaal bij het hotel heeft Eric het steentje binnen 1 seconde gevonden en ik krijg hem pas terug als we in de hotelkamer zijn. 

Het stikt hier van de gezellige restaurants en dat maakt het lastig kiezen. Gelukkig zijn we hier drie nachten! Vanavond eten we bij Broken Oar. Eric neemt een plank vol met vier verschillende soorten vlees en het is gewoon teveel. Ik neem heerlijke pulled pork met sweet potatoes fries. 

Morgen willen we naar Arches National Park. We zijn benieuwd maar inderdaad Shirley, we zijn ook best moe hoor. Het zijn zoveel indrukken, zulke volle dagen en korte nachten. Het is allemaal zo mooi, we willen niets missen.

Foto’s

7 Reacties

  1. Roberto:
    18 juni 2019
    Geweldig zeg, gelukkig zond ik net vóór dit verslag een maanfoto vanuit onze huiskamer. Dat had ik na deze prachtige plaatjes niet meer gedurfd! En schrijf je je verslagen écht pa na de warme hap. Door de vele leuke details heb ik de indruk dat je al schrijvend door die mooie gebieden trekt!
    Heel veel liefs!
  2. Patrick:
    18 juni 2019
    Jeetje druk schema hebben jullie. En dan ook nog halve nachten slapen.
  3. Monique Ravoo:
    18 juni 2019
    Wat een goed verhaal weer! Fijn dat jij niet zelf die mensen voor jullie uitzicht hoefde weg te jagen. Behoorlijk irritant dat mensen zo egoïstisch zijn en alleen aan hun eig een foto denken!
    Prachtige foto's ook. Hoe was die woorden shoe arch? Leek die een beetje?
  4. Susan:
    18 juni 2019
    Fijn lang verslag weer, zo'n lekker begin van mijn dag! En dat verslag dan zo ondersteund door die prachtige foto's, ik reis echt mee! Hier komt zo de onderhoudsman voor de warmte-wisselaar, kijk dat is ook spannend:-)) Genieten jullie maar volop want jullie zijn al over helft! Goeie reis verder en veel liefs van mam
  5. Carina:
    18 juni 2019
    Wat een geweldig verhaal weer. Je schrijft zo mooi dat ik me er gewoon een voorstelling bij kan maken. Wat een indrukken doen jullie op! Ik hoop dat jullie nog vakantie hebben als je thuis komt om te kunnen uitrusten van deze reis. Maar het ziet er schitterend uit!
  6. Lisa Franken:
    18 juni 2019
    Wauw wat een mooie indrukken allemaal! Zeker die rotstekeningen, echt heel gedetailleerd!😱
  7. Tom en Shirley:
    18 juni 2019
    Heel saai ,maar wat een zalig verhaal weer!!Echt!!Geweldig!En wat een mooie foto's!!En dan je steentje...zie het helemaal voor me!(ha,ha)Heerlijk!!