12 juni - Sedona

We staan wederom vroeg op (6 uur). We willen vroeg gaan wandelen in deze schitterende omgeving want het schijnt heet te worden vandaag. Het ontbijt van het hotel is best aardig. Ze hebben een heuse pancake machine! Je zet je bordje eronder, drukt op 'OK' en je pancake rolt zo uit het apparaat! De koffie smaakt goed en ze hebben handige apparaten waarmee je met een druk op de knop bestek krijgt. Geen gegraai van ongewassen handen in het bestek dus. Best handig.

Op een plattegrondje bekijken we de wandelopties in de buurt. Overal is betaald parkeren maar 5 dollar voor een hele dag valt natuurlijk best mee. We vinden een schitterende plek tussen de rode bergen in. Op het informatiebord staan verschillende wandelopties. De Munds Wagon Trail. 3.8 miles heen en terug. Dat kunnen wij. Het is even wennen aan hoe de route wordt aangegeven. We lopen ook een keer verkeerd. Het begin lijkt dan op een pad maar daarna moet je wel erg rare stappen maken. Dit kan onmogelijk het pad zijn. Het heeft meer weg van een rivierbedding. Terug dan maar weer. Hoe klinkt een ratelslang eigenlijk? We horen in de bomen vreemde tikgeluidjes. Het klinkt een beetje als geknabbel. Als Eric even stil staat bij zo'n boom ziet hij de oorzaak van het geluid: een insect met lange vleugels. Best een mooi beestje. We denken een corydalus. Ook horen we heel harde geluiden van krekels. Tegen oorverdovend aan zo hard. Ongeveer halverwege de trail is er de mogelijkheid om een andere kant op te gaan: een overhang tree. Dat klinkt veelbelovend. Het is wel een stuk omhoog maar zolang er een goed begaanbaar pad is, zien wij geen probleem. We zijn nog fris. Het is echt heel mooi om tussen de rode bergen te lopen met verschillende bloeiende cactussen. Het pad is wel wat langer dan we denken. Als we na een half uur nog steeds geen overhang tree zien en het pad ook minder begaanbaar wordt vinden we het genoeg geweest en keren we terug naar de munds wagon trail. Het begint al aardig heet te worden. En wederom deert het Eric niet en mij enorm. Pff, dit is echt niet mijn weer. Ik blijf goed smeren met zonnebrand want die blunder die ik had in Australië wil ik nooit meer meemaken. 

Af en toe steekt een hagedisje het pad over. Ook zien we flink dicht geweven spinnenwebben. Ik wil niet zien wie hier woont. In het pad zitten af en toe gaatjes met een doorsnee van 1,5 cm. Wat zal daar in zitten? En wat ligt er onder losliggende stenen te schuilen voor de zon? Niet te lang bij stil staan (zowel letterlijk als figuurlijk). 

We lopen een stukje door een soort rivierbedding die over het algemeen droog staat. Hier en daar is een klein poeltje met water. In twee poeltjes zitten kikkervisjes! We hopen voor ze dat ze sneller groeien dan dat het poeltje droog valt. Ze zijn nog wel erg klein. 

Als het tegen 11 uur aan loopt ben ik helemaal klaar met lopen in de bloedhitte. We hebben inmiddels meer dan 7 km gelopen en we moeten alles (behalve het stuk naar de overhang tree) ook weer terug lopen om weer bij de auto uit te komen. We willen hier graag voor de ergste hitte weg zijn. Ook terug is het erg mooi maar wat ben ik blij om terug te zijn bij de auto. We rijden door naar het centrum van Sedona en nemen daar allebei een lekkere smoothie en wat ijs.