1 juli - Yosemite National Park

Het advies dat wij meerdere keren kregen over Yosemite was: kom vroeg. Om 9 uur zijn de parkeerterreinen vol. Heb je eenmaal een parkeerplek, laat je auto daar dan staan en ga eventueel met de gratis shuttlebus naar andere plekken. Dus onze wekker gaat om 6 uur (was voor mij niet nodig geweest want ik ben al vanaf 3:15 uur wakker). Gisteren hebben we al ontbijt voor vandaag gehaald en we hebben ook nog genoeg koffie om goed wakker te kunnen worden. Binnen een uur zijn we klaar voor vertrek. De ETA is 08:08 uur op het parkeerterrein van Half Dome Village in Yosemite Valley. Ruim voor 9 uur dus. We vinden dat we vroeg op pad zijn en sluiten niet uit dat we misschien nog wild zien onderweg. Halverwege de rit rijden we achter een camper en natuurlijk moeten we ons aan de snelheid houden maar om nou standaard 10/15 mph onder de toegestane snelheid te rijden is misschien wat overdreven. Inmiddels zit er een rij van minstens 10 auto's achter de camper. En we zien onze aankomsttijd alleen maar oplopen. De weg is bochtig en inhalen is echt geen optie. Bij iedere parkeerhaven hopen we dat hij even afslaat om die hele sliert auto's te laten passeren. Hè hè, na een kwartier gaat hij eindelijk aan de kant en kunnen we er langs. De route voor het parkeerterrein staat goed aangegeven en om 8:12 uur zijn we op het parkeerterrein. Wat is het hier allemachtig druk met auto's!!! Met moeite vinden we een heel krap plekje waarbij ik eigenlijk niet eens normaal uit kan stappen. Hm, ideaal is anders maar we staan in elk geval geparkeerd. Tassen en camera's eruit, spullen opbergen in tassen (staat weer mijn tas op m'n waterslang, dit keer allemaal water in het kofferruim, zucht. Thuis echt een ander mondstuk kopen.) En dan op zoek naar de fietsenverhuur. Dat was namelijk een andere tip die we kregen: huur fietsen om door het park te gaan. Bij een kiosk moeten we een formulier invullen en betalen en op een ander punt moeten we de fietsen ophalen. De zadels zijn niet verstelbaar dus je moet zelf maar een beetje zoeken naar een fiets met een prettige hoogte. Het zijn fietsen zonder versnellingen en met een terugtraprem. Altijd even wennen. Gelukkig is de vallei redelijk vlak dus dat moet wel gaan zonder versnellingen. Sloten zijn er niet. Niemand wil kennelijk zo'n fiets stelen. Het kan wel gebeuren dat een ander per ongeluk jouw fiets ipv z'n eigen fiets meeneemt maar dan kun je een andere komen halen. Bijzonder systeem voor ons uit Amsterdam.

Als we wegrijden hebben we nog niet echt een doel voor ogen maar eenmaal aan het rijden komen we langs bordjes richting Mirror Lake. Dat lijkt ons wel wat. We zetten de fietsen los in het rek (en onthouden goed de nummers) en lopen het laatste stuk naar Mirror Lake. Een eenvoudige trail met echt een geweldig spiegelend meer! Wat mooi zeg! Ook nu komt mijn polarisatiefilter goed van pas want zo kan ik de spiegeling nog beter zichtbaar maken. Het is ons niet helemaal duidelijk hoe het pad verder loopt en of het een loop trail is of niet. Als het wel erg lang duurt voor we richting fietsen lijken te gaan keren we toch maar om. De fietsen staan er gelukkig nog en we gaan weer op pad. Ongemerkt ging het pad net kennelijk omlaag want nu moeten we behoorlijk trappen om die fietsen in beweging te krijgen. Volgens Eric bestaat er geen fiets die minder comfortabel is dan deze. We hebben eigenlijk geen idee hoe de routes lopen en waar we wel of niet mogen fietsen. (Als we later het filmpje terugzien waarop we worden ingehaald door de shuttlebus krijgen we de indruk dat we daar in elk geval niet hadden moeten fietsen hahahaha.) We willen heel graag de watervallen van dichtbij zien. Maar waar zijn die. Eerst naar het Visitor Center, want ik wil natuurlijk wel weer een stempel en een sticker en Eric een leuke patch. Dit keer een hele mooie met sequoia bomen! Uiteindelijk komen we bij de waterval. Heel imposant. Net als de steile rotswanden waar hij vanaf komt. We willen eigenlijk ook naar El Capitan maar daar schijn je niet te kunnen komen met de fiets. Hm. Er gaat wel een wandeling naartoe dus we zouden daar dichtbij misschien de fietsen kunnen zetten om dan lopend verder te gaan. Of de fietsen weer inleveren en dan met de shuttle-bus? Opnieuw kunnen we niet echt vinden hoe we kunnen fietsen. Eric is het behoorlijk zat als we voor de zoveelste keer moeten keren, dit keer omdat de brug over het water er een met een trap is. Bij een parkeerterrein zit een ranger onder een zonnescherm om informatie aan toeristen te geven. Mooi. Zij kan ons vast vertellen hoe we bij het gedeelte kunnen komen waar de sequoia bomen staan want van wat er in de foldertjes staat snappen we niet heel veel. Het is een uur rijden van hier. En dan kunnen we daar met een gratis shuttle. Tja, wat doen we. De fietsen weer inleveren en onze parkeerplek opgeven met het risico dat we bij Mariposa Grove geen plek kunnen vinden? We gaan eerst maar eens terug naar de fietsenverhuur. Daar leveren we de fietsen weer in en op een bankje eten we onze boterhammen op. We besluiten het gewoon te proberen. Een ander is heel erg blij met ons besluit want die kan zijn auto kwijt op ons plekje.

De file door het park valt mee maar dat schijnt ook te komen doordat het geen weekend is. Onderweg komen we ook nog langs El Capitan en er is zowaar een parkeerplekje tussen andere auto's in de berm! Er staan geen borden dat je niet mag parkeren dus we zetten hem neer en lopen de korte trail richting El Capitan. Wat een enorm blok is dit! Een man met een verrekijker op een statief laat ons kijken naar een van de klimmers. Ongelooflijk dat mensen dat durven.

Terug naar de auto richting Tunnel View. Ook hier is nog een plekje vrij. Een mooi uitzicht in de vallei met El Capitan en wat watervallen. Erg mooi. Door de tunnel en richting Wawona want het is ons nog niet duidelijk waar we de auto nou kunnen zetten. In het krantje wordt Mariposa Welcome Plaza genoemd maar dat zien we nergens op het kaartje staan. Dan maar goed de borden in de gaten houden en bedenken dat als we ergens niet mogen rijden, dat echt wel aangegeven staat. En inderdaad, we komen probleemloos bij het parkeerterrein van Mariposa Welcome Plaza. De pendelbus komt er juist aan en we kunnen gelijk mee. Het is een ritje van een minuut of 5 en bij het eindpunt zien we gelijk al de enorme bomen. Alweer iets wat niet overkomt op de foto's. Ten eerste omdat het er niet oppast en ten tweede dat er gewoon vertekend uitziet. We vinden het in elk geval erg mooi en we beginnen aan een trail tussen de bomen door. Met bordjes staat aangegeven hoe de volgende boom heet en hoeveel mijl het is. De eerste bomen zijn natuurlijk het meest bezocht, hier is het druk met bezoekers. Hoe verder we lopen hoe rustiger het wordt. En dat vind ik natuurlijk helemaal niks met mijn beren-op-de-weg-visie. Hoe onoverzichtelijker de bochten hoe vervelender. Als we ergens kunnen kiezen links of rechts en ik mezelf verbaas door voor de langere route te kiezen kijken we toch even op de plattegrond die in mijn tas zit. Terwijl Eric op de kaart kijkt zie ik iets bewegen in de richting waar we net vandaan komen. Een hert!!! Achter ons. En het stoort zich helemaal niet aan ons. Wel bijzonder om van zo dichtbij te zien. Het hert heeft voor ons besloten welke kant we opgaan want je mag wild niet benaderen dus wij gaan de andere kant op. Het pad gaat flink omhoog en we komen steeds minder vaak andere mensen tegen. Hm. Er is ook een toiletgebouw waar Eric naartoe wil. Terwijl ik buiten wacht en het bordje op de deur lees ('this is bear country') vraag ik me af wat ik zal doen als ik een beer zie. Dan duik ik denk ik het toiletgebouw in. Gelukkig zien we geen beer en kunnen we onze weg weer vervolgen. Uiteindelijk lopen we hier bijna twee uur en zien alleen nog herten en vogels en geen beren. De bus staat op ons te wachten en brengt ons vlot terug naar het parkeerterrein. Het is al kwart voor 6! Nu is het nog anderhalf uur rijden naar het hotel. Het hotel heeft gelukkig ook een bar waar we nog wat kunnen bestellen: een hamburger met patat. Terwijl we zitten te wachten tot het klaar is vraagt een ober of wij het kinderzitje naast ons op de bank gebruiken. Eh nee, lijkt me niet echt lekker zitten ofzo. Inmiddels hebben we zo'n honger dat we het eten op de kamer zo ongeveer inhaleren. Nog even naar de receptie omdat wel de koffie maar niet de suiker is bijgevuld en we ook wel een ijsje lusten. En dan de foto's en filmpjes backup-en en onder de douche al het stof van ons afspoelen.

Dit was het laatste nationale park van deze vakantie en we vonden het erg mooi.