dag 21 - van Cairns naar Daintree

Toen we eergisteren terugkwamen van de skyrail zagen we in de straat van het resort borden staan met de tekst dat er zondag vanaf 5am geen auto’s mogen parkeren in verband met markt. Wij denken slim te zijn door de auto in de parkeergarage van het hotel te zetten. Dan staat hij niemand in de weg. Later meer hierover!

We ontbijten in het restaurant van het resort en dat is eigenlijk gewoon buiten op het gedeeltelijk overdekte terras. Eergisteren merkte Eric al op dat wij niet langs de rand willen zitten omdat je stoel dan wel erg dicht bij de tuin is en je makkelijk kunt vallen. Nu horen we tijdens het ontbijt een gil en als we de kant waar het geluid vandaan kwam opkijken zien we alleen wat struiken bewegen. De man van de gillende vrouw is met stoel en al in de tuin verdwenen! Met behulp van twee mannen die hun lachen wel in kunnen houden wordt hij opgetakeld. Gelukkig heeft de ongelukkige tijdens zijn val niet geprobeerd zich vast te grijpen aan de tafel… Zijn kleding zit onder de modder maar verder is hij gelukkig ongedeerd.

Eric is toch wel erg benieuwd naar Vegimite. De kleine kuipjes met een geel dekseltje worden regelmatig bij het ontbijt aangeboden. Eric smeert zijn boterham er lekker vol mee. Het ziet er uit als stroop en zo smaakt het niet. Het smaakt naar een plakkerig bouillonblokje. Na 1 hap is hij er klaar mee.

Na het ontbijt lopen we richting de markt om te kijken hoe we straks nog weg kunnen komen. Alles blijkt afgezet te zijn! En ook aan de achterkant van het resort is helaas geen doorgaande weg. Toch maar even bij de receptie vragen hoe we dit gaan doen. Het antwoord: is jullie niet verteld dat er markt zou zijn? Nee. De auto kan niet weg en de markt duurt tot 17 uur. Hm, en nu? We moeten nog anderhalf uur rijden naar onze volgende bestemming. Het mannetje van de receptie gaat even buiten kijken en komt weer terug rennen. Hij heeft gesproken met de security en zij kunnen voor ons uitrijden om ons toch te laten vertrekken. Snel naar boven om de spullen in te pakken en naar de auto te gaan. Ik loop via de receptie om de sleutels in te leveren. Een man in een klein karretje rijdt voor ons uit en daarvoor loopt een vrouw van security. Stapvoets gaan we over de markt. Best handig dit tempo, zo kan ik ondertussen nog in de kraampjes kijken!

De weg naar Daintree is mooi! Af en toe rijden we dicht langs de kust. Mooie kleine stranden en een groen/blauw gekleurde oceaan. Na ongeveer een uur rijden komen we bij de pont waarmee we de Daintree rivier oversteken. We kopen gelijk een retourtje want overmorgen komen we hier weer terug. De rest van de route gaat door het regenwoud. We horen een harde klap op de auto. Waarschijnlijk een vrucht die op het dak is gevallen. Bij een lookout hebben we schitterend uitzicht over het regenwoud met op de achtergrond de oceaan.

Even verder komen we langs een ijskraam waar al het ijs wordt gemaakt van de vruchten die op het terrein worden gekweekt! En dus alleen van de vruchten die op dat moment rijp zijn. Dus geen kraam met 20 verschillende smaken. We kunnen een bakje kopen met vier bollen van de vier verschillende smaken die ze op dit moment hebben. Het is heerlijk! Daarna kunnen we nog rondlopen op het terrein tussen de verschillende planten/bomen om te zien waar het fruit vandaan komt. Erg leuk!

Dan is het echt nog maar een kort stukje naar ons volgende adres. In de auto in de airco is het lekker koel. Buiten is het echt bloedheet met een hoge luchtvochtigheid. Ook al zijn we vroeg, we kunnen wel al inchecken. We reserveren gelijk voor het avondeten. Ons hutje ligt erg verscholen en het is er erg warm. Gelijk de airco dus aan maar of dat nou zoveel uitmaakt… Er is een creek waarin we kunnen zwemmen. Eric ziet dat wel zitten. Ik niet want die kuiten van mij moeten voorlopig echt uit de zon blijven ( zo stom dat ik niet gesmeerd heb, dit was zo gemakkelijk te voorkomen geweest…). We lopen samen even naar het water en zien gelijk een schitterende ijsvogel over het water vliegen. Hij heeft een prachtige blauwe kleur. Ook zien we een vlinder met dezelfde mooie kleur. Eric test met zijn vinger het water en besluit niet te gaan zwemmen als hij gelijk als lopend buffet wordt gebruikt door een horde muggen. Even relaxen in onze bungalow moet ook een keer kunnen hoor. Want inderdaad, het is een druk programma.

Voor het eten besluiten we de koffers opnieuw in te delen zodat we de laatste twee weken van de vakantie nog maar 1 koffer steeds heen en weer hoeven te verslepen. Als we bijna klaar zijn zie ik iets over de vloer van onze bungalow kruipen. Eric had het eerder al onder het bed gezien en dacht dat het een libelle was. Echt niet dus hè! Het was gewoon een schorpioen!!! Die ga ik echt niet met een stuk papier pletten. In de badkamer had ik al een insectenspray zien staan (die hebben we al eerder gezien op andere logeeradressen en gebruikt, sterk spul. Ik weet nooit wat ik dan moet denken: ha fijn een spray of oh gatver die zouden we best eens nodig kunnen hebben.) dus die pak ik erbij. Even goed schudden en dan sprayen. We zien precies wanneer het effect heeft: het beest laat ineens de vloer los en schuift weg door de kracht van het drijfgas. Met een houten kledinghanger helpen we hem definitief naar de andere wereld. En met een schoen schuif ik hem naar een plek waar we er niet in kunnen staan. Yes, hier slapen we twee nachten… Tegen de verzoeken van de beheerders van de bungalow in laten we de airco aan als we gaan eten. Het heeft ons de hele middag gekost om de temperatuur van 36 naar 31 graden te krijgen. Het eten smaakt heerlijk, voor iedereen want terwijl Eric van zijn steak geniet, wordt hij compleet leeggezogen door de plaatselijke muggenkolonie. Daarna is het prettig ‘thuis’ komen in onze bungalow die nu goed op slaaptemperatuur is.