10 juni - Tucson

We beginnen dit keer niet met het ontbijt want dat is vanaf 8 uur en wij gaan om kwart voor 8 paardrijden. Om toch iets binnen te hebben eten we een muesli-reep. En dan richting de paarden. We lopen naar de verzamelruimte voor het paardrijden waar we eventueel een helm kunnen pakken. Via de achterdeur komen we bij het terrein van de paarden. Een omheinde zandbak. Nicole, onze wrangler van vandaag, komt al aangelopen en we blijken voor deze rit de enige twee te zijn. Ze kiest twee paarden voor ons uit, ik ga op Francis en Eric op Rawhide. Ze vraagt waar we vandaan komen en als we zeggen dat we uit Nederland komen is ze helemaal enthousiast! Haar vader komt uit Nederland en dinsdag (morgen dus) gaat ze met haar vader voor 12 dagen naar Nederland! Ze gaan in elk geval naar Amsterdam en Den Haag en ze vraagt of dat ver uit elkaar ligt. Tja, voor Amerikaanse begrippen is in Nederland toch alles dichtbij? 

Ze positioneert de paarden zodat we vanaf de veranda makkelijk kunnen opstappen. Ik ga als eerste en het gaat eigenlijk best makkelijk! Eric stapt ook in een vloeiende beweging op (het lijkt voor hem een beetje als op de motor stappen). Nicole stapt zelf ook op en dan gaan we. Althans, zij en Eric. Mijn paard heeft wat extra aanmoediging nodig. Ze geeft me wat instructies en ik ben de hekkensluiter. We mogen kiezen welke kant we op willen. Volgens haar is de bergroute het mooist. Wij zijn overal voor in en volgen de bergen in. Het is echt heel erg leuk! Soms krijgen we wat extra tips zoals naar voren leunen als we stijgen en naar achteren leunen als we dalen. Allemaal voor de stabiliteit. En we willen natuurlijk niet vallen! Als het paard moet plassen moeten we gaan staan. Als het paard wil eten moeten we daar een stokje voor steken want ze eten dan waarschijnlijk iets wat niet goed voor ze is. En als het paard stil blijft staan terwijl het moet lopen moeten we wat trappelen met onze voeten.

We lopen tussen de cactussen door en zien onderweg vogels en hertjes en vlindertjes. Wat een ervaring! Ik zal voortaan toch anders naar paarden kijken. Boven op de berg maakt Nicole wat foto's van ons. De cactussen zijn van dichtbij nog indrukwekkender dan van een afstand. Zulke exemplaren kende ik alleen maar uit de Donald Duck.

Als we weer terug zijn gaat ook het afstappen best makkelijk. We nemen afscheid en gaan via de restroom (om onze handen te wassen) meteen door naar het ontbijt. Dat is ook weer heerlijk! Er is een buffet en een menukaart. Wat we missen op het buffet kunnen we van het menu bestellen. We gaan allebei voor een omelet en van het buffet halen we ook nog heerlijke dingen. Hier kun je echt zonder moeite compleet dichtgroeien.

Na het ontbijt snel even omkleden op de kamer want Eric gaat vanaf 10 uur vissen. We lopen naar het meer en er zijn picknicktafels in de schaduw. Hier kan ik me ook prima vermaken. Er staat een koelbox waar we water uit kunnen pakken. Eric heeft z'n hengel amper ingegooid of hij heeft al beet! Hij vangt verschillende soorten: bluegill sunfish en twee keer een largemouth bass. Erg leuk! Om 12 uur houdt hij het voor gezien en is het tijd om te lunchen. Dat is ook alweer zalig! Wederom een buffet en aanvullend een menu. Eric neemt een hamburger en ik een quesadila. Heerlijk! Bij de front desk geven we alvast door hoe laat we vanavond willen eten. Jammer dat we hier morgen alweer weg gaan. Maar we hebben nu eenmaal nog meer leuks en moois op het programma staan.