3 juni - van San Francisco naar Carmel-by-the-Sea

Na het ontbijt brengen we de bagage naar de receptie zodat we niet met de koffers naar het verhuurbedrijf hoeven te lopen. Het is ongeveer tien minuten lopen en best fris. Het afhalen van de auto verloopt heel vlot. Wel zien we dat de kentekenplaat aan de voorkant omgebogen is. Dit melden we nog even en op hun aanraden maken we er een foto van als bewijs, mocht er eventueel wat van gezegd worden als we de auto weer inleveren. De navigatie hebben we voor we naar binnen gingen al een route naar het hotel laten bepalen. Met al die eenrichtingswegen hier is dat wel zo prettig. Terug bij het hotel laden we de koffers in en kunnen we de route die ik thuis al heb bedacht starten. De eerste stop is het Winchester Mystery House. Het is nog even wennen aan de navigatie, de verkeersborden en de wegen en na een paar keer verkeerd gereden te zijn bereiken we het parkeerterrein van het huis. Op het parkeerterrein ligt een doodgereden ratje, daar zetten we de auto want daar is op dit moment de meeste schaduw (ja, inmiddels is het warm!). Binnen boeken we een tour door het huis. De bewoonster heeft destijds steeds nieuwe vertrekken aan het huis laten bouwen want de klusgeluiden hielden kwade geesten weg. Het resultaat is een doolhof van een huis. Allemaal kleine hoekjes, nisjes, deuren die nergens op  uitkomen. Een ruimte speciaal voor planten met een vloer waar het water door weg kan lopen naar een afvoerputje, een lift in de hoek om de planten tussen de eerste en tweede verdieping te verplaatsen. Het meubilair in het huis is niet origineel maar wel erg mooi. Na de rondleiding lopen we nog even door de tuin en inmiddels is het tijd voor de lunch. We gaan terug naar de auto en terwijl ik wat in het kofferruim leg denk ik: niet op die rat gaan staan. Maar kennelijk is mijn korte termijn geheugen ook niet meer wat het zou moeten zijn als ik wanneer ik de klep dicht doe denk: waar sta ik nou weer op... Oja, ik hoef niet te kijken, ik weet het alweer... Voor ik in de auto stap schraap ik nog even flink met mijn schoenzool over de straat om te voorkomen dat we de rest van de reis in een auto zitten die stinkt naar dode rat.

Op naar een iHop. Eric neemt een heerlijke hamburger en ik neem crèpes gevuld met vanilleroom wat echt enorm zoet en machtig is. Ik hoef voorlopig niets meer! We rijden verder naar de kust om een natuurlijk gevormde brug in de branding te zien. Er nestelen flink wat vogels en we zien een zeehond rondzwemmen! Dan is het tijd om ons volgende hotel op te zoeken. Het is erg druk onderweg en staan verschillende keren in de file. Onderweg veel bos en heuvels. Erg mooi. We zitten nu in een ranch op een golf terrein. Na het inchecken moeten we ons met ons kamernummer melden bij een mannetje buiten. Hij rijdt met een golfkarretje voor ons uit om ons de weg te wijzen. De kamer is erg mooi! Een enorme badkamer en een openhaard in de muur waar je zowel binnen als buiten op het balkon bij kunt zitten. Op het balkon is ook een bad! Eerst maar eens kijken wat we vanavond gaan eten. Eric vindt een leuk restaurantje hier niet ver vandaan: Running Iron. We krijgen vooraf heerlijke salade met 1000 island dressing en als hoofdgerecht nemen we allebei een stuk vlees. Aan het plafond hangen allemaal cowboylaarzen. Het ziet er erg gezellig uit en het eten is lekker. We vragen dan ook gelijk of ze ook ontbijt serveren maar helaas. Aan de tafel naast ons horen ze onze vraag en ze geven ons als tip dat we bij The Wagon Wheel, hier niet ver vandaan, heel lekker kunnen ontbijten. In dezelfde stijl als hier. Dat zijn leuke tips!

Op het terrein van de ranch lopen trouwens hertjes los! En als ik 's avonds in het bad op balkon zit, zie ik een vleermuisje vliegen!